«ΑΘΑΝΑΤΕΣ»

Της Τάνιας Χαροκόπου

Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Λοϊζίδης

Μια πρωτότυπη θεατρική παράσταση για την ηρωική ελληνική επανάσταση του 1821, η οποία εστιάζει στη ζωή και τον αγώνα των εμβληματικών γυναικών που τη σημάδεψαν ανεξίτηλα, χαράζοντας με χρυσά γράμματα το όνομά τους στο πάνθεο των Ελλήνων που θυσιάστηκαν για την ελευθερία του έθνους.

Λίγα λόγια για το έργο

Το έργο διαδραματίζεται καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορικής ελληνικής επανάστασης, λίγο πριν την έναρξη της έως και μετά την απελευθέρωση των Ελλήνων από τον τούρκικο ζυγό.

Σε δυο νησιά, στη Μύκονο η Μαντώ Μαυρογένους και στην Ύδρα η ΛασκαρίναΜπουμπουλίνα, δύο δυναμικές γυναίκες με διαφορετικές μεταξύ τους προσωπικότητες, με κοινά χαρακτηριστικά τους όμως, το απαράμιλλο θάρρος, τη μεγάλη αγάπη για την πατρίδα και την πίστη στον Θεό, τα οποία τις ωθούν, στον αγώνα τους για την ελευθερία.

Παρά τα σπάνια πνευματικά και ψυχικά χαρίσματα και την απόλυτη διάθεσή τους να δώσουν και τη ζωή τους ακόμα για τα πιστεύω τους και την ελευθερία της πατρίδας, ο αγώνας τους, πέρα από τι αντικειμενικές δυσκολίες που εμπεριέχει, δυστυχώς θα γίνει ακόμα πιο δύσκολος, μιας και ως γυναίκες, αντιμετωπίζουν και τον πόλεμο της ζήλιας, της αντιπαλότητας, της κακεντρέχειας, των κουτσομπολιών και των δολοπλοκιών, προερχόμενα από συμπατριώτες τους, τα οποία άλλοτε τις καταρρακώνουν και άλλοτε τις ενδυναμώνουν και τις εμψυχώνουν.

Κοινός φίλος και συμπαραστάτηςτων δύο γυναικών, είναι ένας ιερέας, ο οποίος τις επισκέπτεται συχνά, τους μεταφέρει ειδήσεις από όλες τις πόλεις της Ελλάδας, ενδυναμώνει την πίστη τους, τις νουθετεί και με τον δικό του απαράμιλλο λόγο, τους μεταγγίζει τις απελευθερωτικές αξίες και επηρεάζει με τις κουβέντες του τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες τους. Ο παπά-Νικόλας, συνδέει αυτές τις δύο γυναίκες, μεταφέρει προσωπικά γράμματα από τη μια στην άλλη και φυτεύει στην καρδιά τους το ίδιο όραμα. Κρύβει όμως κι ένα μυστικό, που το φανερώνει στο τέλος…

Δίπλα σε αυτές τις ατρόμητες μαχήτριες, εκτός από τον ιερέα, υπάρχουν και άλλοι σύντροφοι και συμπαραστάτες. Ο Δημήτριος Υψηλάντης για την Μαντώ και ένας καπετάνιος για τη Λασκαρίνα, οι οποίοι έχουν καθοριστικό ρόλο στη ζωή τους. Άλλοτε τις εμπνέουν, άλλοτε τις βοηθούν να πάρουν ουσιαστικές αποφάσεις και άλλοτε προκαλούν θύελλα αντιδράσεων, που τις αποθαρρύνουν…

Ποια θα είναι η κατάληξη των αγώνων των δύο γυναικών;

Ποιο θα είναι το τέλος των δύο συγκλονιστικών ερωτικών ιστοριών;

Θα συναντηθούν ποτέ αυτές οι δύο γυναίκες;

Θα ανταμειφθούν όσο ζουν για τις θυσίες, την αυταπάρνησή τους;

Θα έχουν το τέλος που τους αξίζει;

Μια ιστορία ζωής, αγώνα, έρωτα, πίκρας, ελπίδας, χαράς κι αυταπάρνησης, βασισμένη σε ιστορικά γεγονότα, με σκοπό να ανοίξει ένα ακόμα παράθυρο στην ηρωική περίοδο της ελληνικής επανάστασης, ζωντανεύοντας τις γυναίκες «σύμβολο» της ελευθερίας της Ελλάδας.

Η παράσταση απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες θεατών.

Συμβολή Φορέων για την υλοποίηση της πρότασης

Η παράσταση «Αθάνατες» έχει συμπεριληφθεί στις προτεινόμενες δράσεις της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» και έχει λάβει την Αιγίδα του ΕΟΤ, καθώς σε συνεργασία με φορείς της Ελληνικής Ομογένειας στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ σχεδιάζεται, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες να παρουσιαστεί σε επιλεγμένους πολιτιστικούς χώρους σε Ευρώπη και ΗΠΑ.

Το έργο «Αθάνατες» απέσπασε το πρώτο βραβείο στον καλλιτεχνικό διαγωνισμό της Περιφέρειας Αττικής με θέμα τα 200 χρόνια από την Επανάσταση.

Συντελεστές

Κείμενο: Τάνια Χαροκόπου

Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Λοϊζίδης

Σκηνογράφος – ενδυματολόγος: Άννα Μαχαιριανάκη

Μουσική επένδυση: Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος

Φωτισμοί: Γιώργος Δανεσής

Κοστούμια: Οίκος Τρανούλη

Βοηθός σκηνοθέτη: Ρούλα Αντωνοπούλου

Δημόσιες σχέσεις: Χρύσα Ματσαγκάνη

Οργάνωση παραγωγής: Παύλος Λουτσίδης

Παίζουν οι:Μαίρη Βιδάλη (Μπουμπουλίνα), ΣύνθιαΜπατσή (Μαντώ Μαυρογένους), Κωνσταντίνος Ζαμπάρας (Παπάς), Βασίλης Μπατσακούτσας (καπετάνιος) και Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος (μουσικός).

Παραστάσεις

Τετάρτη 28/7 δημοτικό σχολείο Κουνάβων

Παρασκευή 30/7 θέατρο ΜαχαιρώνΑποκόρωνα

Σάββατο 31/7 θέατρο ΕρωφίληΡέθυμνο

Ώρα έναρξης 21:00

Οι παραστάσεις πραγματοποιούνται με την χρηματοδότηση από την Περιφέρεια Κρήτης.

30-31/7 και 1/8

Η δεύτερη καλοκαιρινή παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου είναι οι Φοίνισσες του Ευριπίδη, η εμβληματική τραγωδία με την οποία ο ποιητής μας παραδίδει μια ανατρεπτική εκδοχή του μύθου των Λαβδακιδών. Το έργο παρουσιάζεται σε μια σύγχρονη παράσταση μ΄ ένα ξεχωριστό επιτελείο ερμηνευτών και συντελεστών, έχοντας την υπογραφή του Γιάννη Μόσχου στην πρώτη του σκηνοθεσία στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.

Οι Φοίνισσες, διδάχτηκαν στα εν άστει Διονύσια μεταξύ του 411 και 408 π.Χ.. Στην ίδια τριλογία ανήκουν και οι τραγωδίες Υψιπύλη και Αντιόπη. Ο Ευριπίδης μια πεντηκονταετία περίπου μετά τον Αισχύλο και τους Επτά επί Θήβας, δραματοποιεί τον μύθο του θηβαϊκού κύκλου που αναφέρεται στα τραγικά συμβάντα του οίκου των Λαβδακιδών και της έριδας για την εξουσία των Θηβών, για να συνθέσει ένα πολυπρόσωπο οικογενειακό και πολιτικό δράμα και να στρέψει το ενδιαφέρον σε αξίες όπως η δικαιοσύνη, η ισότητα και η ισοτιμία.

Ο συμμαχικός στρατός των Αργείων με επικεφαλής τον εξόριστο Πολυνείκη έχει παραταχθεί έξω από τις πύλες της Θήβας. Στο εσωτερικό, η Ιοκάστη, σε μια απέλπιδα προσπάθεια αποτροπής του κακού, καλεί τους δύο γιους της να λύσουν τη διαφορά με ειρηνικό τρόπο. Μετά τον χρησμό του μάντη Τειρεσία που αποκαλύπτει τη θεϊκή βουλή που επιβάλλει τη θυσία νεαρού βασιλικού γόνου για την επιτυχή έκβαση της μάχης για τους υπερασπιστές της Θήβας, ο ευσεβής Μενοικέας, γιος του Κρέοντα, πείθεται να θυσιαστεί για το καλό της πόλης.

Στο πεδίο της μάχης οι Θηβαίοι παίρνουν το προβάδισμα. Ετεοκλής και Πολυνείκης αποφασίζουν ο νικητής και κάτοχος του θρόνου να κριθεί από τη μεταξύ τους μονομαχία. Η κατάρα του Οιδίποδα για την αδελφοκτόνο μοίρα των γιών του επαληθεύεται και τα δύο αδέλφια σκοτώνονται ο ένας από το χέρι του άλλου. Το θέαμα των νεκρών γιων της ωθεί την Ιοκάστη στην αυτοκτονία, ενώ ο Οιδίποδας παίρνει τον δρόμο της εξορίας. Τη διακυβέρνηση της Θήβας αναλαμβάνει ο Κρέων.

Ο σκηνοθέτης της παράστασης σημειώνει:  Ο Ευριπίδης επιλέγει στις Φοίνισσες έναν «εξωτικό» χορό, μια ομάδα γυναικών που μόλις ήρθαν από τη Φοινίκη, μακρινές συγγενείς υποτίθεται των Θηβαίων ηγεμόνων. Οι νεαρές γυναίκες, που στέλνονται από την πατρίδα τους ως δώρο στο ιερό του Απόλλωνα στους Δελφούς, έρχονται πρώτα στη Θήβα για να τιμήσουν τον κοινό προπάτορα Κάδμο, αλλά εγκλωβίζονται μέσα στα τείχη της πόλης από τον επικείμενο πόλεμο μεταξύ Ετεοκλή και Πολυνείκη για τη διεκδίκηση  του θρόνου της Θήβας. Οι γυναίκες του Χορού, αν και ξένες στην πόλη, γνωρίζουν όλο το μυθολογικό παρελθόν των Λαβδακιδών και το ανακαλούν διαρκώς με κάθε λεπτομέρεια, προκαλώντας απορίες στον σύγχρονο θεατή,  που δεν είναι εξοικειωμένος μ’ αυτή τη θεματολογία. Επιπλέον τα στάσιμα αναχαιτίζουν κάποιες φορές τη δράση του έργου, διακόπτουν την ατμόσφαιρα πολεμικής απειλής και αγωνίας, με κίνδυνο να λειτουργήσουν σαν απλά μουσικά «διαλείμματα».

Ερωτήματα θέτει και το τελευταίο μέρος του έργου, όπως μας έχει παραδοθεί. Στο τέλος της τραγωδίας ο Ετεοκλής και ο Πολυνείκης αλληλοσκοτώνονται και η αδελφή τους, Αντιγόνη, αρνείται να υπακούσει στην εντολή του νέου ηγεμόνα της Θήβας, Κρέοντα, να μείνει άταφος ο Πολυνείκης. Όμως η Αντιγόνη, ενώ διαβεβαιώνει ότι θα θάψει τον αδελφό της, την ίδια στιγμή φεύγει μαζί με τον τυφλό πατέρα της Οιδίποδα από τη Θήβα, ακολουθώντας τον στην εξορία του προς τον Κολωνό. Όπως επισημαίνουν πολλοί μελετητές, πρέπει να υπάρχει κάποια μεταγενέστερη νοθεία στους στίχους της εξόδου της τραγωδίας, αφού το έργο, στη μορφή που μας έχει παραδοθεί, προσπαθεί να συγκεράσει δύο λύσεις που είναι ασύμβατες μεταξύ τους. Ο σκηνοθέτης, λοιπόν, που καλείται να ανεβάσει σήμερα τις Φοίνισσες, έρχεται αντιμέτωπος με σημαντικά δραματουργικά προβλήματα.

Κατά την αντίληψή μου, κάθε παράσταση ενός έργου του παρελθόντος οφείλει να επαναδιατυπώνει το έργο στο σήμερα, ώστε να επιτρέψει την άμεση επικοινωνία του  με το σύγχρονο κοινό. Γι’ αυτό και προχώρησα σε κάποιες δραματουργικές παρεμβάσεις παίρνοντας αρκετές ελευθερίες στα χορικά και στο φινάλε του έργου, σε μια προσπάθεια να συνδεθεί ο Χορός πιο οργανικά με τη δράση των επεισοδίων και να δοθεί μια καθαρότερη λύση για το τέλος, ενώ έγιναν και κάποιες συμπτύξεις του κειμένου καθώς και λίγες μεταθέσεις στίχων, χάριν σκηνικής οικονομίας. Ακόμη, οι σκηνοθετικές επιλογές όρισαν και κάποιες άλλες αλλαγές: έτσι, ο πρόλογος αποδόθηκε πολυφωνικά από όλο τον θίασο, αντί της μονολογικής αφήγησης της Ιοκάστης,  επιπλέον στη δική μας παραστασιακή εκδοχή του έργου προστέθηκε η παρουσία ενός βωβού προσώπου: της Σφίγγας, του μυθολογικού αυτού πλάσματος που αναφέρεται συχνά στο κείμενο αλλά δεν εμφανίζεται επί σκηνής. Ελπίζω πως οι δραματουργικές και σκηνοθετικές αυτές παρεμβάσεις λειτουργούν προς όφελος της πρόσληψης του έργου, την αποτελεσματικότητά τους θα την κρίνουν βέβαια οι θεατές της παράστασης.

Οι Φοίνισσες−αυτή η τραγωδία της διχόνοιας, της εμφύλιας διαμάχης− είναι, ήταν, και θα παραμείνουν−όπως φαίνεται−, επίκαιρες. Ένας κόσμος που μένει τυφλός απέναντι στην Ιστορία και αρνείται να μάθει από το παρελθόν, συνεχίζοντας τις καταστροφικές επιλογές του διχασμού. Παντού στον κόσμο οι λαοί μοιράζονται διαρκώς σε αντιμαχόμενα στρατόπεδα, μια τάση που πριμοδοτούν −διαχρονικά− οι περισσότεροι πολιτικοί, όλων των αποχρώσεων, χωρίς καμία διάθεση πραγματικής συνεννόησης και ουσιαστικού διαλόγου, καλώντας τους πολίτες να επιλέξουν στρατόπεδο, να διαλέξουν ανάμεσα σε «αυτούς» και σε «εμάς». Ο Ευριπίδης στις Φοίνισσες βάζει έναν καθρέφτη απέναντί μας, ώστε να αναλογιστούμε την ευθύνη όλων μας για τη διαιώνιση αυτού του κλίματος διχασμού.

Γιάννης Μόσχος

Ταυτότητα παράστασης

Μετάφραση: Νικηφόρος Παπανδρέου 

Σκηνοθεσία-Δραματουργική προσαρμογή: Γιάννης Μόσχος 

Χορογραφία: Amalia Bennett 

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου 

Σκηνικά: Τίνα Τζόκα 

Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη 

Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος 

Video Design: Αποστόλης Κουτσιανικούλης 

Συνεργάτις χορογράφου: Αντιγόνη Γύρα 

Επιστημονική σύμβουλος: Ελένη Παπάζογλου 

Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου  

Βοηθός σκηνοθέτη: Εύη Νάκου 

Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Έλενα Αντωνοπούλου 

Βοηθός σκηνογράφου: Εύα Παπαδουράκη 

Σχεδιασμός κομμώσεων-Περούκες: Χρόνης Τζίμος 

Σχεδιασμός μακιγιάζ: OlgaFaleichyk 

Δραματολόγος παράστασης: Βιβή Σπαθούλα 

Διανομή (αλφαβητικά)        

 Αγγελιαφόρος                                 Γιώργος Γλάστρας

Ιοκάστη                               Μαρία Κατσιαδάκη

Σφίγγα                                 Σεσίλ Μικρούτσικου

Αντιγόνη                             Λουκία Μιχαλοπούλου

Παιδαγωγός                      Κώστας Μπερικόπουλος

Τειρεσίας                            Αλέξανδρος Μυλωνάς

Μενοικέας                         Βασίλης Ντάρμας

Ετεοκλής                             Αργύρης Ξάφης

Οιδίπους                             Δημήτρης Παπανικολάου

Πολυνείκης                        Θάνος Τοκάκης

Κρέων                                   Χρήστος Χατζηπαναγιώτης

Χορός (αλφαβητικά)   

Νεφέλη Μαϊστράλη, Ζωή Μυλωνά, Ελπίδα Νικολάου, Σταύρια Νικολάου, Κατερίνα Παπανδρέου, Κατερίνα Πατσιάνη, Ελίνα Ρίζου, ΜαριάμΡουχάτζε, Θάλεια Σταματέλου, Στυλιανή Ψαρουδάκη

Φωτογράφος παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή

H παράσταση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου.

Με υπέρτιτλους στην ελληνική και την αγγλική γλώσσα.

Πληροφορίες - Προπώληση Εισιτηρίων:

n-t.gr, aefestival.gr, tickets.aefestival.gr, ticketservices.gr/el/NationalTheatre/
Τηλ.: 210 7234567 (Δευ– Κυρ: 09:00-21:00)

24, 25, 26, 28, 29 Σεπτεμβρίου 2021

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος ΕΛΣ – Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Η προπώληση των εισιτηρίων ξεκινά την Τρίτη 27 Ιουλίου στις 12.00, στην ticketservices.gr, τα Ταμεία της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ και τα Καταστήματα Public.

Η Εθνική Λυρική Σκηνή επιστρέφει στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος στο ΚΠΙΣΝ και παρουσιάζει μια μεγάλη διεθνή συμπαραγωγή στις 24, 25, 26, 28 και 29 Σεπτεμβρίου 2021. Πρόκειται για το νέο φιλόδοξο οπερατικό πρότζεκτ της ιέρειας της performance art Μαρίνας Αμπράμοβιτς για την απόλυτη ντίβα Μαρία Κάλλας, με τίτλο Οι επτά θάνατοι της Μαρίας Κάλλας. Μια συμπαραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με την Κρατική Όπερα της Βαυαρίας, τη Γερμανική Όπερα του Βερολίνου, την Εθνική Όπερα του Παρισιού και το Θέατρο Σαν Κάρλο της Νάπολης. Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) [www.SNF.org] για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Vissi d’arte – μια ζωή αφιερωμένη στην τέχνη. Λίγο πριν η διάσημη τραγουδίστρια Φλόρια Τόσκα μπήξει το μαχαίρι της στο στήθος του κυνικού Σκάρπια, τραγουδά τη ζωή της με μελαγχολική αναπόληση. Αν και η άρια σηματοδοτεί την ηρεμία πριν από την καταιγίδα, ο φόνος του αντιπάλου της, το σημείο αυτό καμπής στην όπερα του Τζάκομο Πουτσίνι, σημαδεύει επίσης και τη μοίρα της Τόσκας. Η Μαρία Κάλλας, η απόλυτη πριμαντόνα του 20ού αιώνα, τραγούδησε την άρια αυτή πολλές φορές. Καθώς η συνταρακτική ζωή της Κάλλας πάντα γοήτευε τη Μαρίνα Αμπράμοβιτς, η σπουδαία εικαστικός και περφόρμερ αποφάσισε να δημιουργήσει το οπερατικό πρότζεκτ Οι επτά θάνατοι της Μαρίας Κάλλας, στο οποίο επτά θάνατοι αναβιώνουν υποδειγματικά επί σκηνής βασισμένοι στις κορυφαίες μουσικές και σκηνικές στιγμές που διαμόρφωσαν τις αντίστοιχες όπερες – όλες τους άριες που ήταν απείρως σημαντικές για τη Μαρία Κάλλας.

Σε επτά μικρού μήκους ταινίες και μαζί με τον Ουίλλεμ Νταφόε, η Μαρίνα Αμπράμοβιτς θα πεθάνει επτά φορές, και στο τέλος της παράστασης, με τον αληθινό θάνατο της Μαρίας Κάλλας στο Παρίσι το 1977, θα βρεθεί στη σκηνή παίζοντας τον εαυτό της. Η Αμπράμοβιτς αναφέρει: «Για πάνω από 25 χρόνια ήθελα να δημιουργήσω ένα έργο για τη ζωή και την τέχνη της Μαρίας Κάλλας. Πάντα με γοήτευε η προσωπικότητά της, η ζωή της, ακόμα και ο θάνατός της. Όπως πολλές από τις ηρωίδες της όπερας που δημιούργησε επί σκηνής, έτσι και η ίδια πέθανε από αγάπη. Πέθανε από μια ραγισμένη καρδιά».

Εκτός από τις πασίγνωστες άριες από όπερες των Μπελλίνι, Μπιζέ, Ντονιτσέττι, Πουτσίνι, Βέρντι, ο συνθέτης Μάρκο Νικοντίεβιτς συνθέτει πρωτότυπη μουσική, αναδεικνύοντας μέσα από αυτήν το πώς η άνευ όρων αγάπη της Κάλλας για την τέχνη της δεν της επέτρεψε ποτέ τον διαχωρισμό μεταξύ του προσώπου που ήταν επί σκηνής και του προσώπου που ήταν στην πραγματική της ζωή. Την παραγωγή διευθύνει ο αρχιμουσικός Γιοέλ Γκαμζού, η Μαρίνα Αμπράμοβιτς υπογράφει τη σκηνοθεσία –σε συνεργασία με τη Λένσυ Πάιζινγκερ–, καθώς και το σκηνικό, ενώ τα κοστούμια ο Ρικκάρντο Τίσι. Συμμετέχουν ο Ουίλλεμ Νταφόε στα βίντεο, και επί σκηνής η Μαρίνα Αμπράμοβιτς και οι μονωδοί της ΕΛΣ Βασιλική Καραγιάννη, Έλενα Κελεσίδη, Τσέλια Κοστέα, Χρυσάνθη Σπιτάδη, Μαριλένα Στριφτόμπολα, Άννα Στυλιανάκη κ.ά. Με την Ορχήστρα και τη Χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Περφόρμανς / Νέα παραγωγή

Κύκλος Μουσική και Εικαστικές τέχνες

Μαρίνα Αμπράμοβιτς

Οι επτά θάνατοι της Μαρίας Κάλλας

24, 25, 26, 28, 29 Σεπτεμβρίου 2021

Ώρα έναρξης: 19.30 (Κυριακή: 18.30)

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Με μουσική του Μάρκο Νικοντίεβιτς και σκηνές από όπερες των Μπελλίνι, Μπιζέ, Ντονιτσέττι, Πουτσίνι και Βέρντι

Σκηνοθεσία, σκηνικό: Μαρίνα Αμπράμοβιτς / Συν-σκηνοθέτιδα: Λένζυ Πάιζινγκερ

Μουσική διεύθυνση: Γιοέλ Γκαμζού

Βίντεο: Ναμπίλ Ελντερκίν / Σενάριο: Πέττερ Σκάβλαν, Μαρίνα Αμπράμοβιτς

Οπτικά εφέ: Μάρκο Μπραμπίλλα / Κοστούμια: Ρικκάρντο Τίσι / Συνεργάτιδα σκηνογράφος: Άννα Σαιτλ / Φωτισμοί: Ουρς Σαίνεμπαουμ / Βοηθός φωτιστή: Μπένεντικτ Τσεμ / Δραματουργία: Μπένεντικτ Στάμπφλι

Ερμηνεία: Μαρίνα Αμπράμοβιτς / Ηθοποιός: Ουίλλεμ Νταφόε

Συμμετέχουν οι μονωδοί της ΕΛΣ: Βασιλική Καραγιάννη, Έλενα Κελεσίδη, Τσέλια Κοστέα, Χρυσάνθη Σπιτάδη, Μαριλένα Στριφτόμπολα, Άννα Στυλιανάκη κ.ά.

Με την Ορχήστρα και τη Χορωδία της ΕΛΣ

Τιμές εισιτηρίων: 15, 20, 35, 40, 55, 65, 70, 100€

Φοιτητικό, παιδικό: 12€ / Περιορισμένης ορατότητας: 10€

Έναρξη προπώλησης: 27 Ιουλίου 2021, στις 12.00

Προπώληση: ticketservices.gr, Ταμεία της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ (2130885700, καθημερινά 09.00-21.00. Τα ταμεία θα μείνουν κλειστά από 09/08 έως 15/08) και τα Καταστήματα Public.

Βάσει των από 16/7/2021 οδηγιών ασφαλούς διεξαγωγής ζωντανών θεαμάτων, ακροαμάτων και λοιπών παραστατικών τεχνών σε κλειστούς χώρους, σημειώνεται ότι:

– Οι θεατές θα πρέπει να επιδεικνύουν στην είσοδο είτε πιστοποιητικό πλήρους εμβολιασμού είτε πιστοποιητικό νόσησης (εκδίδεται 30 μέρες μετά τον πρώτο θετικό έλεγχο και ισχύει έως 180 μέρες μετά από αυτόν).

– Η πληρότητα της Αίθουσας Σταύρος Νιάρχος ορίζεται στο 85%.

– Ισχύουν όλα τα μέτρα για την αποφυγή συνωστισμού στην είσοδο και την έξοδο των θεατών, δεν προβλέπεται διάλειμμα, ενώ η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική στην είσοδο, την έξοδο και καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης.

– Αναλυτικές πληροφορίες στο https://www.nationalopera.gr/eisitiria

Ο καλλιτεχνικός οργανισμός «Μοντέρνοι Καιροί» συμπληρώνει φέτος 15 χρόνια έντονης δημιουργικής παρουσίας στα καλλιτεχνικά δρώμενα του τόπου μας.

Με συμμετοχές σε σημαντικά φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό και με περισσότερες από 25 θεατρικές παραγωγές, ο Καλλιτεχνικός οργανισμός Μοντέρνοι Καιροί δεν σταματά εδώ. Οι άνθρωποι που όλα αυτά τα χρόνια τον υπηρετούν με όλες τους τις δυνάμεις, βρίσκονται σε αδιάκοπη έρευνα και εξάσκηση. Συνεχίζουν ν’ αναζητούν καινούργιες μορφές και φόρμες, που απεικονίζουν τις αντιθέσεις της εποχής μας. Πιστεύουν ότι η θεατρική πράξη είναι μια εμπειρία ζωής, που δίνει στον άνθρωπο την υψηλότερη συνείδηση του εαυτού του.

Παράλληλα, λειτουργεί η Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης «Μοντέρνοι Καιροί» που ενώνεται με τον καλλιτεχνικό οργανισμό με κοινό όραμα, κοινούς στόχους και κοινή καλλιτεχνική κατεύθυνση.

Ένα καινούργιο θέατρο στην Αθήνα

Από την φετινή χρονιά οι Μοντέρνοι Καιροί θα στεγάζονται σε έναν ολοκαίνουργιο χώρο, στο Θέατρο Μοντέρνοι Καιροί στο Γκάζι, λίγα μέτρα από τον σταθμό του μετρό. Πρόκειται για ένα σύγχρονο θέατρο 100 θέσεων, που φιλοδοξεί να φιλοξενήσει παραστάσεις που θα απασχολήσουν το θεατρόφιλο κοινό.

Για την χειμερινή περίοδο 2021-2022 στο θέατρο Μοντέρνοι Καιροί προγραμματίζονται:

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2021-2022

«Συναίνεση»

της Νίνα Ρέιν

Πρεμιέρα Παρασκευή 5 Νοεμβρίου

Συναίνεση: Η συγκατάθεση κάποιου σε κάτι, το να επιτρέπει να συμβεί κάτι.

Συνώνυμα: συγκατάνευση, αποδοχή.

Αντίθετα: άρνηση, απόρριψη.

Ποιος είναι ο δικός σας ορισμός για τη συναίνεση;

Μία γυναίκα τη βιάσανε. Δε θα φοβηθεί, θα το καταγγείλει. Θα γίνει δίκη. Όμως ο βιαστής έχει καλό δικηγόρο. Άραγε πόσο ευλύγιστη μπορεί να είναι η αλήθεια;

Ένας δικηγόρος υπερασπίζεται έναν βιαστή. Πώς άραγε σκέφτεται ένας δικηγόρος που υπερασπίζεται βιαστές; Πόσο επηρεάζει τον τρόπο σκέψης του; Πόσο επηρεάζει τον ορισμό που δίνει εκείνος, στην προσωπική του ζωή, στη συναίνεση;

Η Νίνα Ρέιν μετά τις «Φυλές», ένα έργο που γνώρισε μεγάλη επιτυχία παγκοσμίως με κεντρικό ήρωα έναν κωφό μέσα σε μια δυσλειτουργική οικογένεια, επανέρχεται και αποφασίζει να ασχοληθεί με τη συναίνεση, έναν νομικό όρο και ταυτόχρονα μια πραγματικότητα. Ένα θέμα σημαντικό και επίκαιρο. Τη συναίνεση στη σεξουαλική πράξη.

Με τη συναίνεση ως πυρήνα, η συγγραφέας επεκτείνεται σε χίλια δυο αλλά θέματα της ζωής μας. Διότι η συναίνεση δεν έχει να κάνει μόνο με τη σεξουαλική πράξη, αλλά και με κάθε άλλη πράξη μας, κάθε πράξη που πιθανόν κάνουμε -εκβιαζόμενοι-για χάρη κάποιου άλλου. Από ενοχή, από το φόβο της απώλειας, από αγάπη.

Σε πόσες πράξεις μας έχουμε συναινέσει επιλέγοντας πραγματικά ελεύθερα;

Ένα επίκαιρο έργο  που φέρνει το καθένα ξεχωριστά ενώπιον των ευθυνών του.

Συντελεστές:

Συγγραφέας: Nina Raine (Νίνα Ρέιν)

Μεταφραστής: Κώστας Νταλιάνης

Σκηνοθέτης: Φάνια Νταλιάνη

Σκηνογράφος/Ενδυματολόγος:Αντώνης Χαλκιάς

Συνθέτης (μουσική που θα συντεθεί ειδικά για την παράσταση):Βασίλης Μπαμπούνης

Σχεδιασμός φωτισμών: Κώστας Νταλιάνης

Φωτογραφίες/τρέιλερ παράστασης :Φώτης Πλέγας

Υπεύθυνος επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης

Παίζουν:
Βασίλης Γεωργοσόπουλος
Ανδρέας Βελέντζας
Αντωνία Πίντζου
Ορέστης Στύλος
Κατερίνα Κοντογούρη
Σιλβάνα Σοντίνι
Ειρήνη Δρακουλέλη

«Όρια»

της Μιχαέλα Μιχαίλοβ

Μονόλογος

Πρεμιέρα 17 Ιανουαρίου 2022

Μία ηθοποιός, πολλοί ρόλοι…

Ένα ολόκληρο σχολικό περιβάλλον, με τους μαθητές, τους δασκάλους και τους γονείς, ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας...

Μια ακτινογραφία του σχολικού περιβάλλοντος, μέσω της οποίας διακρίνουμε έναν δυσλειτουργικό οργανισμό.

Το «Όρια» - «Limits» μιλάει με αποκαλυπτικό τρόπο -διεισδυτικά και με καυστικό χιούμορ- για το σχολείο.

Το σχολείο που διαπλάθει κάθε καινούργια γενιά και διαμορφώνει τους πολίτες της αυριανής κοινωνίας.

Το σχολείο, στο οποίο φαίνεται πως δε δίνει σημασία κανείς…

Συντελεστές:

Συγγραφέας: Μιχαέλα Μιχαίλοβ

Μετάφραση/Σκηνοθεσία:: Κώστας Νταλιάνης

Φωτογραφίες, τρέιλερ παράστασης: Φώτης Πλέγας

Υπεύθυνος επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης

Ερμηνεύει: Εβίτα Παπασπύρου

Θέατρο Μοντέρνοι Καιροί

Δαμοκλέους 8 Γκάζι

Τηλ. 210 3470670

Η δημόσια τηλεόραση, μετά την αποτυχία της να μεταδώσει ζωντανά τον χθεσινό προκριματικό του Λευτέρη Πετρούνια, «έχασε» και το αγώνα του Παναγιώτη Γκιώνη για τον 2ο γύρο του τουρνουά Πινγκ Πονγκ των Ολυμπιακών Αγώνων

DR Mikovits: Ο covid Ειναι μια μάστιγα Διαφθοράς..Τα μετρα που ελήφθησαν παγκοσμίως μάσκες Μένουμε Σπίτι Κλείσιμο επιχειρήσεων Απαγόρευση Κυκλοφορίας το βράδυ οι κοινωνικές αποστάσεις η καραντίνα κ.α  Δεν είναι μετρα Δημόσιας Υγείας που θα σταματούσαν την έξαρση ενος ιού. Αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό είναι στρεσογόνα δίνουν κατάθλιψη αγχος σε ολους και ειδικότερα στα παιδιά θα κάνουν μόνιμη ζημια και δεν προστατεύουν τιποτα.

Οι μάσκες παγιδεύουν τοξίνες επιδεινώνουν τις λοιμώξεις του αναπνευστικού ενεργοποιώντας το δικό σου ιό καθώς καταστέλλεται το ανοσοποιητικό σου.Οι μάσκες ειναι στρεσογόνες το σωμα το νοιώθει. Καταστρέφει το ανοσοποιητικό αντι να το ενισχύει. Ακομη και ο φόβος καταστέλλει το ανοσοποιητικό. Ολα αυτά τα ξέρουμε απο γιενιες ερευνών

Η ανοσία της ιασης με την εκθεση στον ηλιο στον αμμο στη Θάλασσα την άσκηση προστεύονται οι πιο ευάλωτοι απο τους υγιείς που εκτίθενται και αποκτούν ανοσία. Τωρα ξέρουμε οτι η λεγόμενη ανοσία της αγέλης προέκυψε στην Σουηδία τη Νοτιο Κορέα που δεν επιβλήθηκαν τέτοια δρακόντεια μετρα. Μας στέρησαν την ελευθερία μας για την Υγεία.

Γι αυτο τη θεωρώ Μάστιγα Διαφθοράς.Η υποχρεωτικότητα για τους εμβολιασμούς θα φερει μόλυνση απο αυτό.Ειδικα οι ηλικιωμένοι με νοσήματα θα την πληρώσουν πρωτοι ..

Δειτε το Video αναλύει πως κάνουν τα δηθεν εμβόλια αναμυγνείοντας ιστους Ζώων και Aνθρώπου υπάρχει μολυσμένο αίμα στα εμβόλια εχουν ρετροιούς που προκαλούν αυτοάνοσα. Εβαλαν εντεροιους σε ποντίκια και πήραν απο αυτά καρκινογόνα στοιχεία καλλιέργησαν ζωντανους ιους σε κύτταρα ζώων νεφρά απο  νεκρούς πιθήκους και ενα αλλο ιο φρικτο απο πίθηκο που προκαλούν εντονες δυσλειτουργίες του ανοσοποιητικού ..Θα έχουμε πολλούς νεκρούς ..Τα στοιχεία ειναι ξεκάθαρα θα έχουμε ασθένειες και θανάτους.

Η συχνότητα του 5G στα 10 GHZ διαχωρίζει την αιμοσφαιρίνη απο τον σίδηρο ο οποιος (φερριτινη)  μετα μπαίνει στο αιμα  ..Αν τα επίπεδα ξεπεράσουν το 3.000 θα εχεις την ιδια θύελλα κυτοτινης που αποδίδεται στη μολυνση sars-cov2..Oλες οι ζημιές των εμβολίων συγκαλύπτονται..Εφτιαξαν εμβόλια που επιδεινώνουν και ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!!

ΔΕΙΤΕ το VIDEO 

Στην κλασική δημοκρατία η ζωή και τα πρόσωπα δικαιώνονται μόνο ως αξιοπρέπεια. Το ηθικό μετείκασμα και οι αξίες που δεν διατιμούνται γίνονται οι σαρκωμένες μέριμνες.

Στα χρόνια που κύλισαν οι αξίες αντικαταστάθηκαν από τα εμπράγματα δικαιώματα και τα εμπράγματα δικαιώματα από τα έννομα αγαθά.

Έτσι το έννομο αγαθό υπερέχει της αξίας του ανθρώπου. Το ακούσαμε και αυτό, πολύ πρόσφατα με την τροπολογία για την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού.

Αναρωτιόμαστε όμως:

Ένα πολίτευμα που έχει θεσμοποιήσει το ψέμα ονομάζεται δημοκρατία;

Ένα πολίτευμα που τη συμμετοχικότητα στη λήψη των αποφάσεων την έκανε πελατειακότητα κρίνεται ως δημοκρατία;

Ένα πολίτευμα που δοκιμάζει να κάνει τους ολοκληρωτισμούς ελπιδοφόρους και να τους καταστήσει νέο όραμα του μέλλοντος ονομάζεται δημοκρατία;

Ένα πολίτευμα που αποικιοποιεί όλες τις κοινωνικές σχέσεις μπορεί να ονομάζεται δημοκρατία;

Ένα πολίτευμα που προωθεί παντί τρόπω (με απειλές, διώξεις, πειθαρχικά) το εμβολιαστικό καρτέλ αποκαλείται δημοκρατία;

Ένα πολίτευμα που κάνει το σώμα διαχειρίσιμη πληροφορία μπορεί να είναι δημοκρατία;

Ένα πολίτευμα που τους δρόμους, τους κάνει μονόδρομο στο αδιέξοδο μπορεί να καλείται δημοκρατία;

Ένα πολίτευμα που την ομαλοποίηση την αναζητά στον υποχρεωτισμό και στην καταπίεση μπορεί να αποκαλείται δημοκρατία;

Ένα πολίτευμα που το ιστορικό μέλλον το θεωρεί «τεχνολογία της εξουσίας η οποία είναι απολύτως κεντρωμένη στη ζωή» (όπως θα έλεγε ο Μ. Φουκώ) μπορεί να ονομάζεται δημοκρατία;

Η κ. Σακελλαροπούλου και ο κ. Μητσοτάκης φρόντισαν να μας πουν σε συνάντηση που είχαν ότι βρήκαν λύση στην υποχρεωτικότητα του εμβολίου. Μας είπαν λοιπόν ότι είναι η κοινωνική αλληλεγγύη που υπερέχει της ατομικής, όμως δε μας είπαν ότι η κοινωνία αποτελείται από άτομα. Ξέχασαν επίσης να μας πουν ότι υπάρχει και η αρχή της αναλογικότητας.

Τα συλλογικά δικαιώματα δεν είναι ισχυρότερα από τα ατομικά δικαιώματα και δεν υποχωρεί κανένα για να δώσει προτεραιότητα στο άλλο, γιατί σκοπός της δημοκρατίας δεν είναι να σχετικοποιεί την έννοια του πολίτη, αλλά να την ενισχύει και παρωθητικά να ενδυναμώνει την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Ο κ. Μητσοτάκης όχι μόνο πορεύεται σε μια αποδημοκρατικοποίηση αλλά βρίσκεται και σε μια πορεία αποφιλελευθεροποίησης. Η ατομικότητα βασικός γνώμονας του φιλελευθερισμού πετιέται στα αζήτητα και ο νεοφιλελευθερισμός που υπήρξε κορωνίδα της πολιτικής του βαδίζει στο βήμα του τέλους του. Ο κ. Μητσοτάκης έγινε ξαφνικά εραστής του ακέραιου πρωτογονισμού της ιατροπολιτικής του διαχωρισμού και της δικαϊκής στέρησης.

Αποδεικνύεται προσκυνητής ενός «συντακτικού δικαίου» που θα λειτουργεί ως δραστικό μέσο εξαναγκασμού και κατάχρησης των ελευθεριών και της ατομικής αξιοπρέπειας.

Επιθυμεί ένα «συντακτικό δίκαιο» της έκτακτης ανάγκης με διαρκή πορεία που θα καταργεί την αρχή της προσφορότητας και την αρχή της αναλογικότητας.

Ο κ. Μητσοτάκης και η κ. Σακελλαροπούλου με τις συνταγματικές ερμηνευτικές αναδιφήσεις τους, αναπολούν ένα «κράτος επιτήρησης» έτσι όπως περιγράφεται από τον Κάρλ Σμίτ και τον Τζ. Αγκάμπεν με ζώνες αναστολής των συνταγματικών διατάξεων.

Αναρωτήθηκαν αν βρίσκονται με όσα διατείνονται και όσα προσπαθούν να εφαρμόσουν εντός εννόμου τάξεως ή αν έχουν διαρρήξει τα όρια της έννομης τάξης; Ή μήπως πρέπει κάποιος να τους υπενθυμίσει, ότι ο νόμος υπάρχει για να διασφαλίζει την προσωπική ελευθερία. Ποιος όμως να τους το υπενθυμίσει αφού οι νομικοί σύλλογοι της χώρας έχουν παύσει να είναι και σύμβουλοι της εκάστοτε πολιτείας, καλλιεργώντας τη σιωπή τους;

Η Χάνα Άρεντ μιλώντας για την Ευρώπη των στρατοπέδων μιας άλλης εποχής είχε πει: «Τα πάντα ήταν δυνατά επειδή η συνταγματική νομιμότητα είχε καταργηθεί».

Να θυμίσουμε ότι την κοινωνική συλλογικότητα ως μοναδική λύση για την άσκηση της εξουσίας την επικαλέστηκε και ο ναζισμός με το «Ding-an-sich του Volk».

Εφέτος ο οργανικός μηχανισμός της εξουσίας αποφάσισε στην ψευδεπίγραφη 47^ης επέτειο της Δημοκρατίας να τιμήσει όχι έναν ερευνητή, έναν επιστήμονα ολκής, αλλά έναν διευθυντή μιας πολυεθνικής φαρμακευτικής εταιρείας, τον κ. Μπουρλά.

Το αφυδατωμένο παρόν της δημοκρατίας δείχνει και το μελλοντικό της τέλος. Οι κώδικες βασανιστηρίων του Μεσαίωνα και η Μαίρη Μάλλον που για σχεδόν 30 χρόνια ήταν σε καραντίνα, (η τυφοειδής Μαίρη, όπως την αποκαλούσαν) ίσως γίνει ο σύμμετρος προσανατολισμός του μέλλοντός μας.

Απόστολος Αποστόλου. Καθηγητής φιλοσοφίας.

Πηγή: antinews.gr